Historie Lokalne

W pierwszej części poznaliśmy najdawniejsze losy folwarku Skarbimierzyce. Zmiany, jakie nastały po zakończeniu II wojny światowej spowodowały nie tylko przesunięcie granicy pomiędzy Polską a Niemcami, ale też koniec pewnej epoki i narodziny nowej. Dawny majątek w Sparrenfelde znalazł się w innym kraju i kulturze, został upaństwowiony i stał się częścią dużego kombinatu rolniczego.

Dawne Sparrenfelde obecnie Skarbimierzyce położone pomiędzy Mierzynem a Lubieszynem to jedna z najstarszych wsi w okolicach Szczecina.

Gorzelnia została wybudowana na północ od założenia dworskiego, w centrum gospodarczego podwórza, na lekkim wzniesieniu; wyraźnie dominowała nad majątkiem. Zaprojektowana ją na planie zbliżonym do prostokąta wydłużonego na osi północ – południe, z elewacjami poszerzonymi o przybudówki.

Obecnie święta Wielkanocne w większości polskich domów bez względu na region obchodzi się w podobny sposób: w Wielką Sobotę przygotowywany jest koszyk z pisankami i pokarmami do święcenia, w niedzielę rano rodzina spotyka się przy stole, a w lany poniedziałek kultywuje się tradycję, mniej lub bardziej intensywnego, wzajemnego oblewania wodą (lub perfumami).

Na początku lat ’50, kiedy pani Wanda i o rok młodszy brat, pan Paweł przyszli na świat, rodzina przez krótki czas mieszkała razem z babcią Weroniką w starym domku przy ul. Lipowej 27. Tak jak większość zabudowań w Wołczkowie, był on pozbawiony wygód.

Zamieszkali przy ulicy Granicznej 46, naprzeciwko XVIII – wiecznego dworu von Raminów, w jednym z domków wybudowanych na potrzeby pracowników PGR – u. Jednakowe bliźniaki były podzielone pomiędzy 2 lub 4 rodziny i we wszystkich panowały podobne warunki bytowe.

Kilkadziesiąt lat temu życie w gminie wyglądało zupełnie inaczej niż obecnie. Miejscowości były zabudowane typowymi wiejskimi domostwami i budynkami gospodarczymi, po brukowanych drogach jeździły drewniane wozy i furmanki, wszyscy sąsiedzi się znali. Oglądając nieliczne, czarno – białe fotografie odnosimy wrażenie, że czas płynął wtedy wolniej.

W Podgrodziu podczas wojny na zamkniętym terenie półwyspu stacjonowało wojsko. Są nawet teorie mówiące, że być może, ulokowano tam placówkę gestapo – czyli tajnej policji III Rzeszy. Po wojnie był to raj dziecięcy epoki Bieruta.